Σίντερ

Σίντερ - Marissa Meyer (The Lunar Chronicles #1)

Μετά το έπος της γαιοθάλασσας, αποφάσισα ότι φέτος είναι η χρόνια που θα διαβάσω σειρές βιβλίων. Το Σίντερ (από το Cinderella) το είδα τυχαία σε κάποια ανάρτηση, το αγόρασα χωρίς να έχω ιδέα περί τίνος πρόκειται και όταν έφτασε στα χέρια μου και είδα το εξώφυλλο και διάβασα την περιγραφή η αυθόρμητη σκέψη μου ήταν "καλά να πάθεις που αγοράζεις ό,τι βιβλίο σου γυαλίσει στο μάτι. Κάτσε διάβασε την πατάτα τωρα". Και έκανα τεράστιο λάθος!

Η Σίντερ λοιπόν είναι μία φουτουριστική εκδοχή του παραμυθιού της Σταχτοπούτας. Ένα δυστοπικό, cyberpunk παραμύθι για μεγάλα παιδιά. Βρισκόμαστε κάπου μετά τον τέταρτο παγκόσμιο πόλεμο, η τεχνολογία έχει εξελιχθεί αρκετά ώστε cyborg να κινούνται και να ζουν σχεδόν φυσιολογικά, καθώς είναι οι "απόβλητοι" της κοινωνίας, ολόκληρη η γη μαστίζεται από τη λετούμωση, μια άκρως μεταδοτική και θανατηφόρα ασθένεια και η ειρήνη βρίσκεται σε μια λεπτή ισορροπία, καθώς η Λεβάννα, η βασίλισσα/τύρρανος της Λούνα (της πρώτης αποικίας των ανθρώπων στη Σελήνη), εποφθαλμιά τη θέση της αυτοκράτειρας της Ανατολικής Κοινοπολιτείας όπου εξελίσσεται και το στόρυ. Λίγο πολύ αυτά για το backround. 

Μέσα σε όλα αυτά βρίσκεται η Σίντερ, η οποία είναι cyborg (με τεχνητό πόδι το οποίο φαίνεται και να προσπαθεί να επιδιορθώσει στις πρώτες σελίδες του βιβλίου, κάτι το οποίο βρήκα πολύ ωραία πινελιά). Κατά το γνωστό παραμύθι, η Σίντερ ζει με την κακιά μητριά και τις δύο αδερφές της, οι οποίες ετοιμάζονται πυρετωδώς για το χορό του πρίγκιπα, στον οποίο ευελπιστούν να εμφανιστούν ως υποψήφιες νύφες. 

Μου άρεσε πάρα πολύ ο χαρακτήρας της Σίντερ. Η συγγραφέας έχει καταφέρει να πάρει ένα μάλλον γλυκανάλατο παραμύθι και να αναδιαμορφώσει την παθητική, μοιρολατρική Σταχτοπούτα σε ένα δυναμικό πλάσμα, με θράσος και χιούμορ και γύρω της να δημιουργήσει μια περιπέτεια που διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα. Προφανώς δε μιλάμε για το απαύγασμα της σύγχρονης λογοτεχνίας, αλλά είναι καλογραμμένο, πρωτότυπο, με καλές δόσεις αγωνίας, επιστημονικής φαντασίας και παραμυθιού. Αφού κατάφερε να κάνει εμένα να σκέφτομαι "έλαααααα, είναι ο πρίγκιπας, δε μιλάμε έτσι στον πρίγκιπα" από τις πρώτες κι όλας σελίδες, σίγουρα καταφέρνει να βάλει τον αναγνώστη για καλά μέσα στο κλίμα. Well done!