Μυστική Ιστορία

Μυστική Ιστορία - Donna Tartt

Καταλαβαίνω απόλυτα την εμπιστοσύνη των εκδοτών του βιβλίου, που από την πρώτη έκδοση τύπωσαν 75000 αντίτυπα (σε αντίθεση με τις συνηθισμένες 10000 για τα debut novels). Κυριολεκτικά από την πρώτη πρόταση μου μαγνήτισε το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σελίδα. Και για όσους δε με πιστεύουν καταγράφω τις δύο πρώτες προτάσεις του βιβλίου εδώ (από την ελληνική έκδοση των εκδόσεων Λιβάνη σε μετάφραση της Σάντυ Παρίση):

Το χιόνι στα βουνά έλιωνε, και ο Μπάνι ήταν νεκρός αρκετές βδομάδες πριν αντιληφθούμε τη σοβαρότητα της κατάστασης στην οποία είχαμε περιέλθει. Το πτώμα του βρέθηκε μετά από δέκα μέρες, ξέρετε.

Μπορείς μετά από αυτό να σταματήσεις να διαβάζεις? Εγώ δεν μπορώ. 

Η διήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο από το Ρίτσαρντ Παπέν, ο οποίος είναι νέος πρωτοετής στο (ελιτιστικό) κολλέγιο του Χάμπτεν. Ο Ρίτσαρντ, προερχόμενος από μια οικογένεια που δεν τον υποστηρίζει ούτε ψυχολογικά ούτε οικονομικά, έχει τεράστια ανάγκη να ενταχθεί σε μια ομάδα. Ως νεοφερμένος στο κολλέγιο λοιπόν ξεχωρίζει μια παρέα 5 εμφανώς ιδιόρρυθμων ατόμων, οι οποίοι αποτελούν την "κλειστή" τάξη  του καθηγητή κλασικών σπουδών Τζούλιαν Μόροου, ενός διανοούμενου, λάτρη της αρχαίας Ελλάδας, ο οποίος επιλέγει τους μαθητές του με πολύ αυστηρά προσωπικά κριτήρια και αναλαμβάνει το ρόλο του προσωπικού τους μέντορα. Μετά από επίμονες προσπάθειες καταφέρνει να γίνει μέλος της "επίλεκτης" αυτής ομάδας, η οποία αποτελείται από δύο δίδυμα αδέρφια, τον αρχηγικό, χαρισματικό Χένρι, τον ομοφυλόφιλο Φράνσις και το μεγαλοπιασμένο -αλλά άφραγκο- Μπάνι. Βήμα βήμα ενσωματώνεται ανάμεσά τους, παρά τις οικονομικές και κοινωνικές τους διαφορές, και ως μέλος της ομάδας διαπιστώνει πως κρύβουν ένα μυστικό. Δε νομίζω πως χρειάζεται να πω παραπάνω, το γενικό background είναι αυτό.

Το μυθιστόρημα είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι πριν τα γεγονότα κλειδί και το δεύτερο μετά από αυτά. Είναι ένα βιβλίο πολύ συμπαγές (δεν μπορώ να βρω καλύτερη λέξη να το περιγράψω), γεμάτο με εικόνες και συμβάντα, τα οποία ενώ φαινομενικά δεν προσθέτουν πάντα κάποιο ουσιαστικό στοιχείο στην πλοκή, συντελούν στη δημιουργία ατμόσφαιρας. Όλοι οι χαρακτήρες είναι εξαιρετικά καλά δομημένοι, τόσο ο καθένας χωριστά, όσο και οι μεταξύ τους σχέσεις, ενώ τα γεγονότα ακολουθούν τη σειρά του αρχαίου ελληνικού δράματος ύβρις - άτη - τίσις.

Έπρεπε να φτάσω στις τελευταίες σελίδες για να συνειδητοποιήσω πόσο πολύ είχα δεθεί με όλους τους χαρακτήρες και πόσο περίμενα την πολυπόθητη κάθαρση. Υπέροχο έργο, λογικό που κατέταξε τη Donna Tartt στους κορυφαίους σύγχρονους συγγραφείς.