Ο αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή

Ο αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή - Yoko Ogawa

Αυτό το βιβλίο το αγόρασα καθαρά γιατί το ροζ-σαν-τσιχλόφουσκα εξώφυλλο έπεσε στο μάτι μου και έπρεπε με κάθε τρόπο να το αποκτήσω (Όσοι δεν έχετε παιδιά, αναρωτηθείτε πόσα ροζ εξώφυλλα υπάρχουν στη βιβλιοθήκη σας)! Δεν ήξερα τη συγγραφέα, ο τίτλος μου φάνηκε ενδιαφέρων και τελικά το διάβασα κάνα χρόνο αργότερα. Και δεν ήταν καθόλου κακό!

Ο καθηγητής λοιπόν είναι ένας παλαίμαχος καθηγητής μαθηματικών με βραχύβια μνήμη μόλις 80 λεπτών μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που συνέβη πριν 17 χρόνια, ενώ η μνήμη του παραμένει αναλοίωτη για τα χρόνια πριν το ατύχημα. Η διήγηση γίνεται από τη σκοπιά της οικιακής βοηθού του, η οποία μάλιστα είναι η δέκατη οικιακή βοηθός που έχει άλλαξει ο καθηγητής.

Το ενδιαφέρον του καθηγητή στρέφεται αποκλειστικά γύρω από τα μαθηματικά και ενίοτε το μπέηζμπολ και ζει αποκομμένος από τον έξω κόσμο. Λόγω της περιορισμένης μνήμης του κυκλοφορεί με το ίδιο πάντα σακάκι στο οποιο καρφιτσώνει σε μικρά σημειώματα τα σημαντικά γεγονότα και πρόσωπα που πρέπει να θυμάται. Η οικιακή βοηθός πρέπει να του συστήνεται κάθε πρωί υπενθυμίζοντάς του ποια είναι, ενώ ο καθηγητής καταφεύγει στα μαθηματικά κάθε φορά που θέλει να δημιουργήσει ένα αίσθημα "δεσμού" με κάποιον, καθώς η αμηχανία του στις επαφές με τους ανθρώπους είναι εμφανής. Μέσα από μια συζήτηση η οικιακή βοηθός αποκαλύπτει στον καθηγητή πως έχει ένα μικρό αγοράκι, το οποίο την περιμένει σπίτι να γυρίσει από τη δουλειά και αυτός απαιτεί έκτοτε να το φέρνει μαζί της ώστε το παιδί να μη μένει μόνο. 

Κάπως έτσι εξελίσσεται το βιβλίο μέσα από αυτή την ιδιόρρυθμη σχέση του καθηγητή, της οικιακής βοηθού του και του γιου της, οι οποίοι καταφέρνουν να αναπτύξουν μια σχέση τρυφερότητας. Ο καθηγητής προσπαθεί να μεταδώσει την αγάπη του για τα μαθηματικά στους προστατευόμενούς του και εκείνοι προσπαθούν να προσαρμοστούν στο "παρόν" του καθηγητή. Επιπλέον μέσα από τους αριθμούς, τύπους και ιστορίες φέρνει τον αναγνώστη λίγο πιο κοντά στον κόσμο τον μαθηματικών, ώστε να μοιάζουν λιγότερο τρομακτικά και γι 'αυτό το λόγο βραβεύτηκε κι όλας από την Εταιρία Μαθηματικών.

Παρεπιπτόντως, γράφοντας ξανά και ξανά "ο καθηγητής", "η οικιακή βοηθός", "το παιδί", συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχουν ονόματα στο βιβλίο. Το πιο κοντινό σε όνομα στους τρεις ήρωες είναι το ψευδώνυμο "Ρουτ" που έχει δώσει ο καθηγητής στο παιδί, γιατί το κεφάλι του μοιάζει με τετραγωνική ρίζα.

Όμορφο, τρυφερό, κατά διαστήματα ελαφρώς γλυκανάλατο, με απλή γλώσσα χωρίς φιοριτούρες και υπερβολές. Αρκετά διαφορετικό από αυτά που έχω διαβάσει ως τώρα από ιαπωνική λογοτεχνία (τα οποία δεν είναι και πολλά). Και είπαμε, πέρα από τα υπόλοιπα πολύ ωραίο εξώφυλλο από τις εκδόσεις Άγρα.