Το κορίτσι του τρένου

Το κορίτσι του τρένου - Paula Hawkins

Μάλλον το κορίτσι του τρένου δεν άρεσε μόνο σε μένα. Για 13 συνεχόμενες εβδομάδες έμεινe στην πρώτη θέση των best seller των New York Times και δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο με τίποτα!

Η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, η Ρέιτσελ, είναι μια νεαρή γυναίκα που καθημερινά κάνει την ίδια διαδρομή με το τρένο για τη δουλειά της και πίσω. Από την υποτιθέμενη δουλειά της δηλαδή, γιατί την έχουν απολύσει από καιρό γιατί είναι αλκοολική και έχει την τάση να κυκλοφορεί εντελώς μεθυσμένη από νωρίς το πρωί. Εννοείται ότι πριν χάσει τη δουλειά της έχει χάσει και το σύζυγό της, ο οποίος την άφησε για μια άλλη γυναίκα με την οποία (και το παιδάκι τους) ζει τώρα στο παλιό της σπίτι. Μην αντέχοντας την απόρριψη, παρακολουθεί εμμονικά και παρενοχλεί συστηματικά τον πρώην άντρα της Τομ, είτε τηλεφωνικά, είτε διά ζώσης, καταστάσεις όμως τις οποίες δε θυμάμαι λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Η ίδια η Ρέιτσελ παρασιτεί στο σπίτι της μοναδικής της φίλης, γεμίζοντας τον τόπο με άδεια μπουκάλια και λέγοντας ψέματα για τα καθημερινά της δρομολόγια γιατί ντρέπεται να παραδεχτεί την αλήθεια.

Για να γυρίσουμε στο τρένο, στη διάρκεια της καθημερινής διαδρομής παρατηρεί από το παράθυρο τον κόσμο έξω και συγκεκριμένα πάντα παρακολουθεί στη διάρκεια της στάσης στην παλιά της γειτονιά (που τώρα ζει ο πρώην της με τη νέα του οικογένεια) το σπίτι και τις κινήσεις ενός επίσης νεαρού ζευγαριού, τη ζωή των οποίων έχει εξιδανικεύσει. Τους χαζεύει, τους ζηλεύει, πλάθει διάφορες ιστορίες στο μυαλό της για το πως ζουν και αισθάνονται, τους έχει δώσει μέχρι και ονόματα. 

Μια ακόμα μεθυσμένη μέρα λοιπόν παρατηρεί τη γυναίκα να φιλάει έναν άλλον άντρα και την επόμενη μέρα μαθαίνει ότι η κοπέλα έχει εξαφανιστεί. Όχι μόνο αυτό, αλλά η Ρέιτσελ ξυπνάει με σημάδια πάλης και κενό μνήμης για το τι έκανε το πρηγούμενο βράδυ. Αποφασίζει λοιπόν να μπλεχτεί μέσα στις αστυνομικές έρευνες για ακόμη μια φορά με εμμονικό τρόπο για να λάμψει η αλήθεια για την εξαφανισμένη κοπέλα.. Αυτά!

Καταλαβαίνω ότι η εποχή των τέλειων, ηρωικών χαρακτήρων στα μυθιστορήματα μυστηρίου έχει περάσει. Αλήθεια, συμπαθώ πάρα πολύ τους αντιήρωες, αλλά η Ρέιτσελ δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Είναι αλκοολική, εμμονική, μίζερη, αδιάφορη και αντί να πάει στη μάνα της ή σε κανέναν ψυχαναλυτή να σταθεί στα πόδια της, τριγυρίζει μεθυσμένη άσκοπα και το μόνο που καταφέρνει είναι να δυσκολεύει τη ζωή όλων. Κανένας χαρακτήρας δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και η ανατροπή στο τέλος ήταν η αναμενόμενη. Δε μπορεί να το συγκρίνουμε με το Κορίτσι που εξαφανίστηκε που όλοι οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες και η πλοκή καλοστημένη. Κατά τη γνώμη μου είναι υπερεκτιμημένο, απλά διαφημίστηκε πολύ καλά.