Διαβάζοντας βιβλία

Πυθαγόρας Ο γιος της Σιωπης - Benigno Morilla Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα εντελώς άσημο ιστορικό μυθιστόρημα, που αν δε μου το είχαν προτείνει, δε θα το είχα ανακαλύψει ποτέ.  Ο συγγραφέας σπούδασε Καλές Τέχνες αρχικά και εν συνεχεία ασχολήθηκε με την ψυχοθεραπεία και τη φιλοσοφία.  Ο Πυθαγόρας , αν και ανήκει στην κατηγορία του ιστορικού μυθιστορήματος δύσκολα θα μπορούσα να το αξιολόγησω λογοτεχνικά. Αν το δω καθαρά από λογοτεχνικής άποψης δεν έχει κανένα τρομερό storyline και η γραφή του έχει αρκετούς βερμπαλισμούς. Ωστόσο, η αξία του βιβλίου δεν είναι τόσο στο λογοτεχνικό κείμενο, αλλά στο περιεχόμενο.  Στην πραγματικότητα είναι ένα έργο που φέρνει σε επαφή τον αναγνώστη με τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας του Πυθαγόρα. Ο Έλληνας μαθηματικός και φιλόσοφος, βρισκόμενος στο χείλος του θανάτου, κάνει μια ανασκόπηση της ζωής του και ανακαλεί τις διδαχές που έλαβε στην Αίγυπτο και τη Βαβυλώνα. Παρουσιάζονται με τρόπο (όσο γίνεται) απλό η μαθητεία στα ιεαρατεία της Αιγύπτο

Το παλιοκόριτσο - Mario Vargas Llosa Το παλιοκόριτσο  είναι η ιστορία ενός εμμονικού έρωτα από το νομπελίστα συγγραφέα Μάριο Βάργκας Λιόσα (ή Γιόσα? δεν είμαι καθόλου σίγουρη ποιο είναι το σωστό). Ο Ρικάρντο, έφηβος στο Μιραφλόρες της Λίμα, γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του στην επίσης έφηβη Χιλιανή Λιλη. Πολύ γρήγορα, αποκαλύπτεται πως η μικρή Χιλιανή είναι στην πραγματικότητα μία φτωχή Περουβιανή, που δημιούργησε ένα ψεύτικο πρόσωπο για να κρύψει την ταπεινή καταγωγή της και εξίσου γρήγορα εξαφανίζεται από τη ζωή του Ρικάρντο. Η ενήλικη ζωή βρίσκει το Ρικάρντο στο Παρίσι, όπου ονειρευόταν να ζήσει από παιδί, το οποίο στην πραγματικότητα ήταν και το μόνο του όνειρο. Κι εκεί ξανασυνανά τυχαία τη μικρή Χιλιανή, το παλιοκόριτσο με καινούρια ταυτότητα και ο νεανικός του έρωτας ξαναφουντώνει. Στην πορεία της ζωής του ο Ρικάρντο θα συναντήσει το παλιοκόριτσο πολλές φορές, μέσω συγκυριών, συμπτώσεων και αναζήτησης. Κάθε φορά με ένα νέο όνομα, με μια πλαστή προσωπική ιστορία, το παλ

Το πορφυρό χρώμα - Alice Walker Το πορφυρό χρώμα ανήκει επάξια στο πάνθεον των σημαντικότερων μυθιστορημάτων των τελευταίων ετών. Με αυτό, η Alice Walker έγινε η πρώτη Αφροαμερικανίδα συγγραφέας που τιμήθηκε με το βραβείο Pulitzer και παρόλο που για πολλά χρόνια απαγορεύτηκε στις βιβλιοθήκες των ΗΠΑ τελικά πήρε τη θέση που του αξίζει. Είναι ένα έργο ιδιαίτερο, γραμμένο εξ'ολοκλήρου με επιστολές οι οποίες στην πλειοψηφία τους είναι από την πρωταγωνίστρια του βιβλίου, τη Σέλι και αποδέκτη το Θεό. Η Σέλι είναι μια νεαρή Αφροαμερικάνα η οποία ζει στον Αμερικάνικο Νότο περί το 1930. Έχει υπάρξει θύμα κακοποίησης από τον πατέρα της, από τον οποίο έχει επίσης δυο παιδιά, απότοκα βιασμών, τα οποία ο πατέρας της έχει καταφέρει να εξαφανίσει και έχει σταματήσει το σχολείο με δική του προτροπή. Σε νεαρή ηλικία, υποχρεούται σε γάμο με έναν χήρο (που εποφθαλμιούσε αρχικά τη μικρή της αδερφή) και αναλαμβάνει το δικό του σπίτι και την ανατροφή των παιδιών του. Στη συζυγική της εστία ωστ

Φρανκενστάιν ή ο σύγχρονος Προμηθέας - Mary Shelley Μου είναι πάντα εξαιρετικά δύσκολο να γράψω τη γνώμη μου για τα βιβλία που έχουν κατακτήσει τη θέση τους στο παγκόσμιο στερέωμα της λογοτεχνίας, πρώτα από όλα, γιατί η δική μου προσωπική άποψη δεν έχει καμία σημασία. Ο Φρανκενστάιν  είναι ένα από αυτά τα βιβλία, που παρόλο που δε με ξετρέλανε δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω τη λογοτεχνική του αξία. Η ιστορία του Βίκτωρ Φρανκενστάιν και του "τέρατός" του είναι πάνω κάτω γνωστή, κυρίως από τις ταινίες που ενέπνευσε η νουβέλα της Shelley (φαντάζομαι πως όσοι δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο - όπως κι εγώ - νομίζουν πως ο Φράνκενστάιν είναι το τέρας, αλλά τελικά είναι ο επιστήμονας). Ο Βίκτωρ Φρανκενστάιν, ένας εξαιρετικά ταλαντούχος νεαρός επιστήμονας, αποφασίζει χρησιμοποιώντας τη σύγχρονη (για την εποχή) τεχνολογία και λίγο από τις γνώσεις αλχημείας που έχει να δημιουργήσει ένα ζωντανό ον. Το πλάσμα αυτό που δημιουργεί συρράφοντας μέλη από πτώματα είναι εξαιρετικά άσχημο και