Πυθαγόρας - Ο γιος της σιωπής

Πυθαγόρας Ο γιος της Σιωπης - Benigno Morilla

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα εντελώς άσημο ιστορικό μυθιστόρημα, που αν δε μου το είχαν προτείνει, δε θα το είχα ανακαλύψει ποτέ.  Ο συγγραφέας σπούδασε Καλές Τέχνες αρχικά και εν συνεχεία ασχολήθηκε με την ψυχοθεραπεία και τη φιλοσοφία. 

Ο Πυθαγόρας, αν και ανήκει στην κατηγορία του ιστορικού μυθιστορήματος δύσκολα θα μπορούσα να το αξιολόγησω λογοτεχνικά. Αν το δω καθαρά από λογοτεχνικής άποψης δεν έχει κανένα τρομερό storyline και η γραφή του έχει αρκετούς βερμπαλισμούς. Ωστόσο, η αξία του βιβλίου δεν είναι τόσο στο λογοτεχνικό κείμενο, αλλά στο περιεχόμενο. 

Στην πραγματικότητα είναι ένα έργο που φέρνει σε επαφή τον αναγνώστη με τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας του Πυθαγόρα. Ο Έλληνας μαθηματικός και φιλόσοφος, βρισκόμενος στο χείλος του θανάτου, κάνει μια ανασκόπηση της ζωής του και ανακαλεί τις διδαχές που έλαβε στην Αίγυπτο και τη Βαβυλώνα. Παρουσιάζονται με τρόπο (όσο γίνεται) απλό η μαθητεία στα ιεαρατεία της Αιγύπτου και οι διδαχές που έλαβε, η επαφή με τους αστρονόμους-μάγους της Βαβυλώνας και η ίδρυση της μυστικιστικής Σχολής στη νότιο Ιταλία. 

Πραγματεύονται ζητήματα που απασχόλησαν στοχαστές ανά τους αιώνες, όπως ο θάνατος, τι συμβαίνει στην ψυχή μετά τη φθορά του σώματος, η προσωπική εξέλιξη, η διατροφή, η εγκράτεια, η πολιτική, ο έρωτας, η φιλοσοφία πίσω από τους αριθμούς, αλλά και η γεωμετρία και η αστρονομία. Είναι ένα έργο δύσκολο που δε διαβάζεται απνευστί, θέλει χρόνο και καθαρό μυαλό. Παρόλο που δεν αποτελεί αμιγώς φιλοσοφικό κείμενο και οι έννοιες που αναλύει γίνονται με αρκετά απλό τρόπο ώστε να γίνονται κατανοητές και από τους "αρχάριους" παραμένει ένα δύσκολο βιβλίο.

Πέραν του φιλοσοφικού υπόβαθρου και του μυθοπλαστικού χαρακτήρα κάποιων καταστάσεων, για μένα ήταν ενδιαφέροντα και τα βιογραφικά στοιχεία του Πυθαγόρα, τον οποίο μνημονεύουμε έως και σήμερα, κυρίως ως μαθηματικό, αλλά τελικά διδασκόμαστε τόσο λίγα για την πραγματική ζωή και διδασκαλία του. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια πολύ ωραία προσέγγιση στο βίο και τη διδασκαλία του.

Χωρίς εικόνα αυτή τη φορά, μόνο μια φράση από το βιβλίο:

"Ο πατέρας νιώθει συμπόνια όταν βλέπει το γιο του να υποφέρει από ένα φανταστικό φόβο, όπως για παράδειγμα, όταν το αγόρι πιστεύει ότι το παρακολουθεί ένα τέρας. Τότε νιωθει συμπόνια για την πλάνη στην οποία βρίσκεται ο γιος του, αλλά όχι για την υποτιθέμενη επίθεση από το φανταστικό τέρας. Με τον ίδιο τρόπο ο σοφός νιώθει συμπόνοια για την απατηλή φύση του κόσμου, αλλά όχι για τις επιμέρους επιπτώσεις που οφείλονται στην άγνοια αυτής της πλάνης, έστω κι αν ούτε γι'αυτές αδιαφορεί."