Τις μικρές ώρες

Τις μικρές ώρες - Χαρούκι Μουρακάμι


Οι μικρές ώρες είναι το προτελευταίο βιβλίο που διάβασα για το 2015. Διάβασα κάπου πώς αποτελεί ένα από τα "εύκολα" βιβλία του πολυβραβευμένου Ιάπωνα συγγραφέα, γι'αυτό και το διάλεξα. Γιατλί, για να εξηγηθώ από τώρα, οι Ιάπωνες με δυσκολεύουν πολύ. Ίσως η διαφορά κουλτούρας, ίσως δεν έχει ωριμάσει αρκετά η σκέψη μου, ίσως πολλά πράγματα. Πάντως γενικά δεν μπορώ να είμαι καλός κριτής, γιατί τα ιαπωνικά βιβλία που έχω ως τώρα διαβάσει μου προξενούν πάντα πολλές απορίες. Ίσως βέβαια αυτό να είναι και το ζητούμενο.

Το βιβλίο εξελίσσεται στη διάρκεια μιας νύχτας, από περίπου τα μεσάνυχτα μέχρι το ξημέρωμα, με ένα ρολόι να μας δείχνει την ώρα παίζοντας το ρόλο του τίτλου κάθε κεφαλαίου. Η Μάρι, μια νεαρή φοιτήτρια συναντιέται και αλληλεπιδρά με έναν τρομπονίστα της τζαζ, μια κακοποιημένη πόρνη, τη διευθύντρια ενός ροζ ξενοδοχείου και άλλους, αποκαλύπτοντας σιγά σιγά την ιστορία τόσο αυτής όσο και των λοιπών ηρώων όσο περνάνε οι ώρες. Ταυτόχρονα, η αδερφή της Μάρι βρίσκεται σε έναν βαθύ ύπνο, παρακολουθούμενη από μια οθόνη, που φαίνεται να αλληλεπιδρά με κάποιον εξωπραγματικό τρόπο μαζί της. 

Στη διάρκεια της νύχτας οι χαρακτήρες θα μας διηγηθούν την ιστορία τους με τη Μάρι να παίζει το συνδετικό κρίκο ανάμεσά τους, και οι μορφές τους θα αποκτήσουν σιγά σιγά μια υπόσταση διαφορετική από αυτή που αναμένουμε στη διάρκεια της μέρας. Ανάμεσα στα κεφάλαια παρεμβάλλεται η εικόνα της Έρι (της αδερφής της Μάρι) βυθισμένη στον απόκοσμο ύπνο της, ερχόμενη σε αντιδιαστολή με την εγρήγορση/κινητικότητα που υπάρχει τις μικρές ώρες έξω από το δωμάτιο της.

Γραμμένο με απλή γλώσσα, σε ενεστώτα χρόνο και σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο ο Μουρακάμι μας οδηγεί μέσα από τα μάτια μας αόρατης κάμερας πάνω από την πόλη, μέσα στα μπαρ και μέσα στο δωμάτιο της Έρι περιγράφοντας τις σκηνές που εξελίσσονται, δημιουργώντας μια μεταφυσική αίσθηση και αφήνοντάς μας μόνους μας να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας μέχρι να ξημερώσει.

Σίγουρα ήταν ένα βιβλίο που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και σίγουρα είναι αρκετά διαφορετικό από ότι έχω ως τώρα διαβάσει. Ιδιαίτερο βιβλίο που, τώρα που το σκέφτομαι, χάρηκα που το διάβασα.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Φρανκενστάιν

Και με το φως του λύκου επανέρχονται

Πυθαγόρας - Ο γιος της σιωπής