Ο αόρατος άνθρωπος

Ο αόρατος άνθρωπος - Herbert George Wells

Δεν έχω ιδέα πώς έφτασε ο τίτλος αυτού του βιβλίου στα χέρια μου και το αναζήτησα. Ο αόρατος άνθρωπος είναι μια νουβέλα, ας πούμε διασταύρωση τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, όπως μπορεί να οριστεί η επιστημονική φαντασία για το 1897 που εκδόθηκε. Ο συγγραφέας, γνωστός με τα αρχικά του (ως H. G. Wells) για τη συγγραφή έργων επιστημονικής φαντασίας, είναι πολυγραφότητας και γνωστός νομίζω κυρίως από το μυθιστόρημά του "η μηχανή του χρόνου". Σύμφωνα με τη wikipedia συγκαταλέγεται μαζί με τον Ιούλιο Βερν στους πατέρες της επιστημονικής φαντασίας.

Ο αόρατος άνθρωπος αποτέλεσε έμπνευση αρκετών ταινιών, με την πρώτη το 1933 που χρησιμοποιεί τους χαρακτήρες του βιβλίου.

Πολύ λίγα πράγματα έχω να πω για το βιβλίο. Ο Αόρατος Άνθρωπος (κατά κόσμον Γκρίφιν) είναι ένας νεαρός επιστήμονας, που έζησε απομονωμένος θέλοντας να κάνει μια τρανταχτή αντακάλυψη που θα του φέρει δόξα και αναγνώριση. Μέσω των πειραμάτων του ανακαλύπτει μια φόρμουλα η οποία με την ταυτόχρονη χρήση κάποιας μορφής ακτινοβολίας, αυξάνει τη διαθλαστικότητα των ιστών και μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο αόρατο. Την ανακάλυψή του αυτή την εφαρμόζει στον εαυτό του με τα αποτελέσματα που φαντάζεστε. Οι προοπτικές που έχει ο ίδιος στο μυαλό του είναι τεράστιες, όμως τα προβλήματα ξεκινάνε να εμφανίζονται πολύ γρήγορα (πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος γυμνός το χειμώνα της Αγγλίας?), ενώ το "αντίδοτο" που θα τον ξανακάνει ορατό δεν υπάρχει. 

Όμως το βιβλίο είναι κάτι παραπάνω από την περιπέτεια του αόρατου ανθρώπου. Ο Γκρίφιν είναι το σύμβολο του επιστήμονα χωρίς αίσθημα του ανθρωπισμού με έντονη ανάγκη για διάκριση και εξουσία. Στην προσπάθειά του να υπερπηδήσει τα εμπόδια που του προκαλεί η νέα του αυτή κατάσταση, οδηγείται σε κλοπή και βιαιοπραγία, ενώ τα προβλήματα που εμφανίζονται μπροστά του του προκαλούν όλο και αυξανόμενη οργή.  Οι προσπάθειες του να δημιουργήσει συνεργασίες, μέσω επιβολής της εξουσίας που οραματίζεται πως μπορεί να έχει, πέφτουν στο κένο. Εγωμανής, χωρίς στοιχειώδη ηθική, χωρίς την αναμενόμενη αποδοχή και εξαντλημένος από τα εμπόδια που συναντάει μπροστά του, ο Γκρίφιν οργίζεται όλο και περισσότερο και αγγίζει την παράνοια.

Γενικώς μου αρέσουν τα βιβλία που ο συγγραφέας απευθύνεται στον αναγνώστη σαν να βρίσκονται σε συζήτηση και το βιβλίο κύλισε γρήγορα και ευχάριστα. Πρέπει να παραδεχτώ όμως πως είχα μεγαλύτερες προσδοκίες. Νομίζω πως ήθελα να μου αρέσει περισσότερο από όσο μου άρεσε πραγματικά. Δε λέω, ενδιαφέρον ανάγνωσμα, αλλά εν τέλει δε με άγγιξε.