Το άλλο πρόσωπο της Γκρέις
Το άλλο πρόσωπο της Γκρείς - Μάργκαρετ Άτγουντ
Είμαι ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος για να γράψω την άποψη μου για οποιοδήποτε βιβλίο της Μάργκαρετ Άτγουντ. Πρώτον γιατί η κυρία Μάργκαρετ Άτγουντ είναι τεράστια συγγραφέας και προσωπικότητα κατά τη γνώμη μου και δεύτερον γιατί είμαι πάντα θετικά προδιατεθειμένη πως ό,τι κι αν διαβάσω θα μου αρέσει.
Με αυτή τη βάση διάβασα και Το άλλο πρόσωπο της Γκρέις (ή γνωστότερο ως Alias Grace, το οποίο έγινε μεταφορά σε σειρά το 2017). Το Alias Grace υπήρξε στη shortlist για το βραβειό Booker τη χρονιά που εκδόθηκε (1996) και βραβεύθηκε με το Giller Prize.
Το μυθιστόρημα είναι βασισμένο σε μια πραγματική ιστορία η οποία έλαβε χώρα στον Καναδά στα μέσα του 19ου αιώνα και αφορά την προσωπική ιστορία της Γκρέις Μαρκς η οποία καταδικάστηκε σε ισόβια, λόγω κατηγοριών για το διπλό φόνο του αφεντικού της και της οικονόμου του, της οποία η ενοχή (ή μη) είναι ένα ομιχλώδες τοπίο, καθώς η Γκρέις δεν μπορεί να θυμηθεί και να ανακαλέσει πλήρως τη μέρα των φόνων.
Το βιβλίο είναι χτισμένο σε εναλλαγές από πρώτο σε τρίτο πρόσωπο και ακολουθούμε την ιστορία της Γκρέις από τη μετανάστευση από την Ιρλανδία, στα παιδικά χρόνια της κακοποίησης από έναν αλκοολικό πατέρα και στη συνέχεια στη σκληρή δουλειά της παραδουλεύτρας σε πλούσιες οικογένειες έως τη μέρα των φόνων. Η αφήγηση αυτή γίνεται εν μέρει μέσα από τις σκέψεις της ίδιας της Γκρέις και εν μέρει μέσα από τις συζητήσεις που κάνει με έναν ψυχίατρο εξειδικευμένο στην αμνησία, η οποίος προσπαθεί ενα επαναφέρει το κομμάτι της μνήμης της που βρίσκεται στο σκοτάδι.
Επειδή όμως μιλάμε για την πένα της Άτγουντ, δε θα μπορούσε να είναι απλά η αφήγηση της ιστορίας της Γκρέις. Οι προβληματισμοί που διέπουν πολλά (αν όχι τα περισσότερα) έργα της, όπως η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, ο ρόλος της θρησκείας, η κοινωνική ανισότητα, είναι παρόντες και υφασμένοι με λεπτές γραμμές σε ολόκληρο το βιβλίο. Η αφήγηση για τα ήθη και τα έθιμα της εποχής είναι γλαφυρότατη, από τον τρόπο ζωής των διάφορων κοινωνικών τάξεων μέχρι τα σχέδια των παπλωμάτων που χρησιμοποιούνται (και αποτελούν και τους τίτλους των επιμέρους κεφαλαίων).
Η ίδια η Γκρέις είναι μια διφορούμενη περσόνα. Για την εποχή, όπου η θέση της γυναίκας είναι είτε στην κουζίνα να τρίβει και να μαγειρεύει, είτε σε κοσμικά σαλόνια να κεντάει και να συζητάει (πάντα σύμφωνα με τα δέοντα της εποχής), η κατηγορία για φόνο προσθέτει και άλλου είδους ιδιότητες. Είναι το χέρι που κινεί τα νήματα? Είναι υστερική? Είναι υποχείριο ισχυρών ανδρών? Είναι δαιμονισμένη? Η συγγραφέας μας οδηγεί μέσα από όλες τις πιθανότητες και τελικά, τα συμπεράσματα δικά σας!
Εξαιρετικό έργο, με δυνατή πλοκή, ατμοσφαιρικό και ιδιαίτερο, που θα αφήσει σε καθέναν που θα το διαβάσει και μια διαφορετική οπτική. Εξαιρετικό!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου