Ο θεός των μικρών πραγμάτων

Ο θεός των μικρών πραγμάτων - Αρουντάτι Ρόι

Ο Θεός των μικρών πραγμάτων πρέπει να είναι στη βιβλιοθήκη μου κάπου 15 χρόνια. Το άρχισα κάποια στιμή όταν το πρωτοαγόρασα και το παράτησα στις πρώτες 10 σελίδες. Ξαναξεκινώντας το φέτος μπορώ να καταλάβω γιατί. Για όσους έχουν σκοπό να το διαβάσουν και για όσους το παράτησαν, έχω να πω ότι τα πρώτα δύο περίπου κεφάλαια προχωράνε απελπιστικά αργά. Μόλις ξεπεράσουμε αυτό το σκόπελο (γιατί είναι σκόπελος για ένα βιβλίο να κολλάει από τις πρώτες σελίδες) το υπόλοιπο προχωράει γρήγορα.

Η ιστορία εξελίσσεται γύρω από την Άμου και την οικογένειά της και κυρίως γύρω από τα δίδυμα παιδιά της. Η Άμου επιστρέφει με τα επτάχρονα δίδυμα στο πατρικό της στο Αγιέμενεμ της Ινδίας μετά από έναν αποτυχημένο γάμο. Εκεί θα αναγκαστεί να συμβιώσει μαζί με τους γονείς και τα αδέρφια της φέροντας το μίασμα του διαζυγίου.

Η Ρόι μας επιτρέπει μια ματιά στην κοινωνία της Ινδίας που ακόμα χωρίζεται σε κάστες. Η ανώτερη κάστα (οι Καθαροί), οι εύποροι πολίτες, κατά βάση χριστιανοί, χαίρουν εκτίμησης και απολαμβάνουν μια καλή ζωή, ενώ η κατώτερη κάστα (οι Άθικτοι), κατά βάση ινδουιστές και σοσιαλιστές, στο μεγαλύτερο μέρος τους παραμένουν εργάτες και οφείλουν σεβασμό στους ανώτερούς τους. Θεωρούνται πολίτες β' διαλογής, καθώς αναγκάζονται μέχρι και να σκουπίζουν τα βήματά τους πίσω τους, μην πατήσει και μολυνθεί κάποιος από τους ανώτερους.

Η ιστορία κινείται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, ακολουθώντας πότε τα βήματα της Άμου και πότε των διδύμων - τότε παιδιά, τώρα ενήλικες. Παρόλο που ο κεντρικός άξονας του βιβλίου είναι μια ερωτική ιστορία, αυτή απλά χρησιμεύει ως ραχοκοκκαλιά για να αναπτυχθούν γύρω της οι συνθήκες ζωής στην Ινδία, τα δραματικά γεγονότα που συνδέονται με την οικογένεια, τα συναισθήματα και οι προσδοκίες των ηρώων.

Τα δίδυμα, με τις ψυχές τους στιγματισμένες από δύο θανάτους, χωρίζονται για να ξανασυναντηθούν ενήλικες πια, στο ίδιο σπίτι που υπήρξαν παρίες, ανεπιθύμητα μέλη μιας οικογένειας που ποτέ δεν αποδέχτηκε το διαζύγιο της μητέρας τους και χωρίς λόγια που να μπορούν να χωρέσουν τα συναίσθηματά τους.

Γλαφυρές περιγραφές, διεισδυτική ματιά στις ψυχοσυνθέσεις των ηρώων, κοφτερή γλώσσα για τις κοινωνικές συνθήκες, εναλλαγή της γλώσσας ανάλογα αν βλέπουμε μέσα από τα μάτια του παιδιού ή του ενήλικα, δραματικό, συγκινητικό και εξοργιστικό ταυτόχρονα. Όχι τόσο ο βασικός άξονας, αλλά τα μικρά πράγματα είναι όλα αυτά που δίνουν το βάρος του βιβλίου, που σε αγγίζουν και σου δημιουργούν συναισθήματα που φουσκώνουν κατά την ανάγνωσή του.