Σκάρλετ
Σκάρλετ - Marissa Meyer (The Lunar Chronicles #2)
Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε εσάς, αλλά εγώ όταν αρχίζω μια σειρά βιβλίων πρέπει και να την τελειώσω. Μετά λοιπόν τη Σίντερ έρχεται η Σκάρλετ, γνωστή σε μας ως Κοκκινοσκουφίτσα. Καταρχάς λάτρεψα το χαρακτήρα της Σκάρλετ. Έξυπνη, κυνική, δυναμική, όλα τα'χε!
Λίγα λόγια μόνο θα σας πω για το στόρυ, γιατί τα πιο πολλά για τη γενική αισθητική της σειράς τα είπα ήδη στη Σίντερ που είναι και το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας. Είμαστε λοιπόν στο ίδιο τεχνολογικά εξελιγμένο μέλλον, αλλά αυτή τη φορά σε μια γαλλική επαρχία (θυμίζω πως η Σίντερ εξελίσσεται στο Νέο Πεκίνο). Η Σκάρλετ βρίσκεται σε αναζήτηση της γιαγιάς της, η οποία έχει εξαφανιστεί και οι αστυνομικές αρχές αρνούνται να συνεχίσουν το ψάξιμο θεωρώντας πως έφυγε οικειοθελώς. Σε ένα μαγαζί που τροφοδοτεί ντομάτες (γιατί η Σκάρλετ ζει στη φάρμα της γιαγιάς της) γνωρίζει έναν μαχητή των δρόμων, το χαρακτηριστικό "κακό παιδί", που ακούει στο όνομα Γουλφ. Ο Γουλφ, ο οποίος είναι μέλος μια συμμορίας που αυτοχαρακτηρίζεται ως αδελφότητα της αγέλης, φαίνεται να μπορεί να της παρέχει παρέχει πληροφορίες για τη γιαγιά της και η Σκάρλετ αποφασίζει να τον ακολουθήσει στο Παρίσι όπου βρίσκεται η έδρα της αγέλης του. Όπως καταλαβαίνετε εδώ κάπου θα εξελιχθεί και το αναμενόμενο love-story. (Μια παρενθεσούλα: αγαπημένες έφηβες, στην πραγματική ζωή όταν βλέπουμε έναν τύπο με κυνόδοντες, που μπορεί να σκοτώσει στο ξύλο πρακτικά οποιονδήποτε, ανήκει σε συμμορία-και μάλιστα είναι και υψηλόβαθμο μέλος, και συν τοις άλλοις έχει και τρομερό πρόβλημα anger management, ΔΕΝ μπλέκουμε μαζί του, φεύγουμε τρέχοντας.)
Η Σίντερ, την οποία έχουμε αφήσει σε ιδιαίτερα δυσμενή θέση στο προηγούμενο βιβλίο, αποκτά έναν νέο σύμμαχο, το Θορν, έναν κατάδικο που μάζεψε από τις φυλακές του Νέου Πεκίνου. Εδώ να σχολιάσω ότι η αλληλεπίδραση Σίντερ και Θορν είναι απολαυστική! Η Σκάρλετ είναι κάπως πιο αργή σε σχέση με αυτό που είχαμε συνηθίσει, αλλά και πάλι, όταν ξεκινάει η δράση στο βιβλίο δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Η Λεβάννα, που ήλπιζε σε μια συμμαχία μεταξύ Γης και Λούνα, έχοντας κατά κάποιον τρόπο εξευτελιστεί (με βάση τα τεκταινόμενα του πρώτου βιβλίου), εξαπολύει την οργή της ενάντια στη Γη και ο αυτοκράτορας της Κοινοπολιτείας είναι εν μέρει υπεύθυνος γι'αυτό.
Τι άλλο να πω χωρίς να δώσω κι άλλα spoilers? Τίποτα! Διαβάστε το!
Υ.Γ. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, παρόλο που ολόκληρη η τετραλογία είναι πολύ προσεγμένη, με ωραία εξώφυλλα, εύστοχη μετάφραση κλπ, μόνο σε αυτό έχουν μπερδέψει σε κάποια σημεία τα ονόματα, έτσι αν δεν είσαι συγκεντρωμένος, αναγκάζεσαι να γυρίσεις πίσω για να δεις ποιος μιλάει. Μελανό σημείο γιατί σου αποσπάει την προσοχή, αλλά ευτυχώς δεν αναπαράγεται στα υπόλοιπα βιβλία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου