Κρες

Κρες - Marissa Meyer (The Lunar Chronicles #3)

Επιστροφή στα παραμύθια! Τρίτο μέρος της τετραλογίας της Σελήνης και έρχεται στο προσκήνιο η Κρες, ή πιο γνωστή από το παραμύθι των αδελφών Γκριμ ως Ραπουνζέλ.
Η Κρες λοιπόν είναι μια Λούναρ χάκερ, η οποία βρίσκεται στην υπηρεσία της βασίλισσας Λεβάννα που χρησιμοποιεί τις ικανότητές της για να κρατάει τα διαστημόπλοιά της αθέατα και να υποκλέπτει τις υψηλής αξίας συνομιλίες της γης. Η Κρες είναι κέλυφος, δηλαδή δε διαθέτει το mind-control χάρισμα των Λούναρ και έχει ανοσία σε αυτό και ακριβώς γι'αυτή την ανοσία βρίσκεται φυλακισμένη υπό της οδηγίες της αρχι-μάγισσας/θαυματοποιού της Λεβάννα σε έναν δορυφόρο σε τροχιά γύρω από τη Λούνα και πλήρως αποκομμένη από το γήινο ή Λούναρ πολιτισμό.
Όσοι δεν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα βιβλία, είμαι σίγουρη ότι δεν έχετε ιδέα για τι πράγμα μιλάω!

Έχουμε ρίξει μια ματιά στην Κρες στο πρώτο βιβλίο της τετραλογίας όπου η Σίντερ επικοινωνεί μαζί της μέσω ενός τσιπ άμεσης επικοινωνίας και από την οποία πληροφορείται ότι η Λεβάννα σκοπεύει να ξεκάνει τον Κάι μόλις υπογραφεί η γαμήλια συμμαχία και γίνει αυτοκράτειρα της Κοινοπολιτείας.
Η Κρες έχει μεγαλώσει μόνη της, μέσα στους υπολογιστές της και περιμένωντας εναγωνίως τον πρίγκιπα που θα τη σώσει. Ο πρίγκιπας αυτός ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του Θορν τον οποίο η Κρες και λατρεύει (όχι και τόσο) κρυφά.
Οι υπόλοιποι της συμμορίας λοιπόν (Σίντερ, Σκάρλετ, Θορν, Γουλφ και Άικο -το ανδροϊδές και έως πρότινως μοναδική φίλη της Σίντερ), έρχονται ξανά σε επικοινωνία μαζί της και αποφασίζουν να τη σώσουν και στην πορεία να βρουν και έναν τρόπο να σταματήσουν το γάμο που θα οδηγήσει στην κυριαρχία της Λεβάννα. Και κάπου εκεί πάνε όλα στραβά.
Το αγαπημένο μου σημείο είναι η παραπομπή στο παραμύθι, κατά την οποία ο Θορν τυφλώνεται (don't worry girls, τα παραμύθια σώζουν πάντα τον καλό πρίγκιπα) στην προσπάθεια διάσωσης της Κρες. 
Σε αντίθεση με τις άλλες ηρωίδες η Κρες είναι κάπως, ας πούμε χαζοχαρούμενη, ας πούμε λίγο πιο ελαφριά και σε κάποιο σημείο του βιβλίου η παρέα τον επίδοξων επαναστατών διασπάται και νομίζω πως η δράση έκανε λίγο κοιλιά. Αυτό είναι και το μόνο ελάττωμα σε σχέση με τα δύο προηγούμενα.
Κατά τα άλλα η Σίντερ πήρε επιτέλους μπρος (άντε κορίτσι μου, δε γίνεται επανάσταση ενάντια μιας παντοδύναμης βασίλισσας αν μένεις κλεισμένη σε ένα διαστημόπλοιο) και μας εισάγει και τους δύο τελευταίους κεντρικούς χαρακτήρες της τετραλογίας, την παλαβή-θεοπάλαβη Γουίντερ και τον πικρόχολο-αιωνίως ερωτευμένο μαζί της-φύλακα Γιάκιν.
Προφανώς γράφω απλά μια περίληψη και τη γνώμη μου. Δε μιλάμε για υψηλή λογοτεχνία με βαθιά νοήματα. Αν ψάχνετε κάτι τέτοιο προφανώς θα τα έχετε παρατήσει από το πρώτο βιβλίο. Είναι ακόμα ένα young-adult παραμύθι, διασκεδαστικό μέχρι τέλους!
Φύγαμε για την επανάσταση!

Photo by Oscar Keys on Unsplash

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Φρανκενστάιν

Και με το φως του λύκου επανέρχονται

Πυθαγόρας - Ο γιος της σιωπής